سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

یادداشت حاضر، دعوتی است به بازگشت به خدا و زنده‌کردن روح از راه ذکر، نیکی و انفاق. نویسنده تأکید می‌کند که انسان باید روابط خود با مردم را نوسازی کند، با ذکر و یاد خدا دل را زنده نگه دارد و انفاق را راهی برای تزکیه‌ی نفس بداند. او با نقل سخن مصطفی سباعی یادآور می‌شود که دیدن رنج و زیبایی در جهان، انسان را به شکرگزاری و شناخت نعمت‌های خدا می‌رساند. در پایان، جلهوم یاد خدا را نه صرفاً گفتن الفاظ، بلکه حالتی از بیداری روح و پیوندی زنده میان انسان و پروردگار می‌داند.

خداوند متعال در حدیث قدسی فرموده است: «أنا عند ظن عبدی بی‌ إن ظن خیرًا فله وإن ظن شرًا فله». [مسلم]. من همانم که بنده‌ام درباره‌ام می‌پندارد؛ اگر مرا نیکو پندارد پس مرا نیکو خواهد یافت و اگر نسبت به من بدگمان باشد پس عواقبتش متوجه اوست. از ابوهریره روایت است که فرمود: پیامبر اسلام (ص) از زبان خداوند متعال می‌فرماید: من همانم که بنده‌ام درباره‌ام می‌پندارد؛ من با او هستم هر‌گاه مرا یاد کند، اگر مرا در دلش یاد کند من هم او را نزد خودم یاد می‌کنم و اگر مرا در جمعی یاد کند من هم او را در جمعی بهتر از آن یاد خواهم کرد.